Nýr dagur- ný tækifæri
Give a little bit
Give a little bit of your love to me
Give a little bit
I'll give a little bit of my love to you
There's so much that we need to share
So send a smile and show you care
Þessi texti að ofan er brot úr gömlu lagi e. Supertramp sem VISA hefur notað í nýlegri auglýsingu sem ber slagorðið Nýr dagur- ný tækifæri... Þetta er góð auglýsing.
Já í dag var svona dagur, - svona dagur þar sem maður veit að maður er kominn yfir erfiðasta hjallann í einhverju verkefni sem maður hefur tekið sér fyrir hendur. Þessi dagur var bjartur og hlýr í Reykjavík, blár himinn og sólin skein í heiði. Ég skellti mér í sund og það var notalegt. Nú er kominn sá tími að fólk fer að bera kroppana sína í sundlaugunum og verður útitekið. Sól fer hækkandi á lofti og brosin verða breiðari á andlitum almennings. Já- þetta kallast jákvæðni.
Vorboðinn ljúfi og besta vinkona mín, flugan, var ekki langt undan og lenti næstum á vatnsborðinu í 8-pottinum í Árbæjarsundlauginni. Ég hefði bjargað henni.
Það er þessi lykt úti núna... þessi vorlykt. Hún er samblanda af mold og einhvers konar gróðurlykt. Ólýkt haustlyktinni sem getur verið skelfandi og kvíðavaldandi, og svo vetrarlyktinni sem getur verið ótrúlega frískandi á sinn kalda hátt, þá er vorlyktin hlý. Hún er hlý og ber með sér eftirvæntingu. Eftirvæntingu þess að fá að hoppa og skoppa út í sumarið eftir að vissum áfanga hefur verið náð. Í dag fylltist ég þessari eftirvæntingu á leið niður Ártúnsbrekkuna að sundferðinni lokinni. Hún kætti mig. Og ég brosti........ :)
K8
Give a little bit of your love to me
Give a little bit
I'll give a little bit of my love to you
There's so much that we need to share
So send a smile and show you care
Þessi texti að ofan er brot úr gömlu lagi e. Supertramp sem VISA hefur notað í nýlegri auglýsingu sem ber slagorðið Nýr dagur- ný tækifæri... Þetta er góð auglýsing.
Já í dag var svona dagur, - svona dagur þar sem maður veit að maður er kominn yfir erfiðasta hjallann í einhverju verkefni sem maður hefur tekið sér fyrir hendur. Þessi dagur var bjartur og hlýr í Reykjavík, blár himinn og sólin skein í heiði. Ég skellti mér í sund og það var notalegt. Nú er kominn sá tími að fólk fer að bera kroppana sína í sundlaugunum og verður útitekið. Sól fer hækkandi á lofti og brosin verða breiðari á andlitum almennings. Já- þetta kallast jákvæðni.
Vorboðinn ljúfi og besta vinkona mín, flugan, var ekki langt undan og lenti næstum á vatnsborðinu í 8-pottinum í Árbæjarsundlauginni. Ég hefði bjargað henni.
Það er þessi lykt úti núna... þessi vorlykt. Hún er samblanda af mold og einhvers konar gróðurlykt. Ólýkt haustlyktinni sem getur verið skelfandi og kvíðavaldandi, og svo vetrarlyktinni sem getur verið ótrúlega frískandi á sinn kalda hátt, þá er vorlyktin hlý. Hún er hlý og ber með sér eftirvæntingu. Eftirvæntingu þess að fá að hoppa og skoppa út í sumarið eftir að vissum áfanga hefur verið náð. Í dag fylltist ég þessari eftirvæntingu á leið niður Ártúnsbrekkuna að sundferðinni lokinni. Hún kætti mig. Og ég brosti........ :)
K8