Dans á þyrnirósum?

Brunablöðrur, opin sár, blóðneglur, brotnar neglur, kjötflyksur, marblettir, beyglaðar tásur útaf táskóm í gegnum árin, bólgnar tásur, þroti, bjúgur, sviti, skítur. Fæturnir mínir- ég. Gólfið var sumsé blóðgað á síðustu æfingu. Og þetta er ástandið ofan á ristunum- ég vil minna á að það eru iljarnar sem eru í stöðugri snertingu við gólfið og verða því fyrir meira álagi. Svo er þetta einungis brot af líkamanum á mér. Eftir eru allir hinir staðirnir, bakið, mjaðmir, hryggurinn, axlirnar, lófarnir, olnbogar, hné, ökklar sem fá nákvæmlega sömu útreið á hverjum degi í skólanum. Ég taldi þessa mynd nægilega lýsandi en ég hef semsagt tekið mér á hendur skemmtilegt og spennandi verkefni sem lýkur ekki fyrr en í vor. Embrace the pain Katrín, make use of the pain. Stundum verður maður bara að taka Pollýönu á þetta. Svo hefur orðið "fótsnyrting" öðlast algerlega nýja merkingu fyrir mér. Spurning hvort það taki því að fara- það er alltaf sama harkan og það koma bara nýjar blöðrur á morgun.

Lífið er ekki alltaf dans á rósum, stundum er það bara hardcore dans á hörðum gólfdúk sem brennir þig og svíður... en það er og verður alltaf dans:)

K8